Για το νόμο η παραλία και ο αιγιαλός παραμένουν δημόσια αγαθά. Πώς γίνεται και κάθε χρόνο να πλήττεται όλο και περισσότερο το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη πρόσβαση.
Στη Σάντα Μαρία της Πάρου υπάρχει το μεγαλύτερο οργανωμένο camping των Κυκλάδων και εκ των δημοφιλέστερων της Ελλάδας.
Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου να πηγαίνει σε αυτό το νησί (προ 40ετιας) ο χώρος μπροστά (με το που βγαίνεις από το camping πατάς στη λευκή άμμο της παραλίας) έχει περάσει από διάφορες φάσεις.
Η πιο συνήθης ήταν οι ξαπλώστρες που έως ένα σημείο ανήκαν στην επιχείρηση, μαζί με τη σχολή για τα θαλάσσια σπορ.
Υπήρχε πάντα χώρος για όσους ήθελαν να χρησιμοποιήσουν δωρεάν τα εδάφη, μαζί με ολόκληρα μέτρα αριστερά που ήταν πάντα άδεια.
Ώσπου πριν 4 χρόνια άλλαξε το καθεστώς μαζί με την ατμόσφαιρα, όταν όπως με ενημέρωσαν ανέλαβε τη μισή παραλία “ένας επιχειρηματίας από τη Μύκονο”. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μπορείς να καταλάβεις. Μπορείς και να το δεις.
Εκεί έγινε η πρώτη διαμαρτυρία των μελών Κίνησης Πολιτών Πάρου για τις Παραλίες που είχαν ως συνέπεια τη σύλληψη ‘ημεδαπών που λειτουργούσαν επιχειρήσεις που καταλάμβαναν παράνομα τμήματα της ζώνης αιγιαλού με ομπρέλες και ξαπλώστρες’ από την αστυνομία.
Η δεύτερη διαμαρτυρία έγινε viral, με τα μέλη να καταγγέλλουν για την καταπάτηση από “άπληστους, κοινωνικά ανεύθυνους επιχειρηματίες που καταλαμβάνουν παραλίες στο σύνολο τους ή υπερβαίνουν τα όρια τους μέχρι και 100 φορές περισσότερο από την έκταση που νομίμως μισθώνουν”, όπως είπαν.
Πληροφορίες από την Κίνηση Πολιτών Πάρου για τις Ελεύθερες Παραλίες αναφέρουν πως ιδιοκτήτης επιχείρησης στο Μαρτσέλο ομολόγησε πως τα προηγούμενα χρόνια παραβίαζε τους όρους παραχώρησης (μίσθωνε 50 τ.μ. και καταλάμβανε 600) και ότι φέτος λειτουργεί χωρίς έστω μια άδεια.
Ενημέρωσε και ότι εκκρεμεί η ένσταση του προς την Κτηματική Υπηρεσία που του αρνήθηκε την παραχώρηση. Εάν έως την Παρασκευή 4/8 δεν έχει πάρει άδεια, πρέπει να απομακρύνει τις ξαπλώστρες. Αν πάρει, πρέπει να σεβαστεί το συμφωνηθέν εμβαδόν.
Προφανώς και αντίστοιχα φαινόμενα υπάρχουν παντού στην Ελλάδα. Είναι η συνέπεια της ελαστικής σχέσης μεταξύ του τι είναι νόμιμο και του πώς θα βγάλουμε τα περισσότερα χρήματα που μπορούμε.
Όπως είχε πει πριν δυο χρόνια στο Magazine επιχειρηματίας που διαχειρίζεται παραλία της Αττικής “κανείς δεν μπορεί ποτέ να είναι 100% νόμιμος. Άρα, το θέμα είναι πόσο δοκιμάζει κάποιος τα όρια. Αν με ρωτάς, η μεγαλύτερη ανάγκη είναι να σεβόμαστε το περιβάλλον, να μη ρίχνουμε μπετά, να κόβουμε δέντρα και γενικά να μην αλλοιώνουμε τη φύση”.
Βάσει λοιπόν, νόμου απαγορεύεται η τοποθέτηση ηχητικών συστημάτων, σε δημόσιο χώρο και η λειτουργία beach bar γιατί “η φύση τους δεν συνάδει με τον κοινόχρηστο χαρακτήρα των αιγιαλών και παραλιών”.
Πρέπει να υπάρχει ναυαγοσώστης, που να είναι σε απόσταση 30 μέτρων από τον αιγιαλό και να μην υπάρχουν ζαρντινιέρες, δάπεδα, ξύλινα περιγράμματα ή μόνιμες κατασκευές στο χώρο.
Οι διευκρινίσεις που ήδη έχουν γίνει και όσες ακολουθούν, ανήκουν στην Πρόεδρο του Συλλόγου Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών (ΣΕΠΟΧ), Σοφία Αυγερινού-Κολώνια, η οποία τονίζει πως “όσα συζητούνται για την εκτός σχεδίου δόμηση και άλλα συναφή, έχουν σχέση και με τον χειρισμό παράκτιων περιοχών”. Άρα, μάλλον η κατάσταση θα επιδεινωθεί περαιτέρω.
